Home »
Verhalen en blogs »
Niet geloven
De ontvangst van groepen in het museum is voor onze medewerers vaak een bijzondere ervaring. Ricky Fox, educator bij Museum Catharijneconvent vertelt in deze blog over een gesprek dat haar bijbleef.
Tranen
Vandaag leid ik een klein groepje bewoners van het AZC rond. We staan bij de drie heilige boeken op de tentoonstelling Feest! Weet wat je viert. Een Bijbel, een Koran en een Thora, mooi bij elkaar in een vitrine.
We praten over geloof. Dat gaat vanzelf. Iemand uit de groep vraagt of ik gelovig ben. Ik antwoord dat ik dat niet ben. Twee meisjes uit de groep vertellen dat ze moslim zijn. Ze wijzen lachend naar hun hoofddoeken. Ik kijk rond of nog iemand iets wil zeggen. Ik zie een man twijfelen. Hij staart naar de grond en friemelt met zijn handen. Dan richt hij zijn hoofd op en zegt fluisterend: ‘Ik geloof niet.’ Hij heeft tranen in zijn ogen. Het is stil in de groep. Iedereen kijkt naar hem. Dan zegt de man zacht: ‘Dit heb ik nog nooit hardop durven zeggen.’ Hij veegt over zijn wangen. Het blijft stil in de groep. De twee meisjes slaan hun armen om elkaar heen. Ze knikken bemoedigend naar de man en glimlachen naar hem. Een van hen kijkt me verlegen aan en zegt: “Ja, dat is waar. In ons land moet je gelovig zijn. Niet geloven is gevaarlijk. Dan ben je niet veilig.” De man knikt en schudt zijn schouders los. Alsof er iets van hem af valt. Hij kijkt om zich heen en zegt: ‘En daarom ben ik nu hier.’
Ricky Fox
